Mag het ietsje meer zijn?

De balans in hospitality 

Voor de derde keer loop ik naar de grote spiegel in mijn badkamer toe. Op een of andere manier word ik er gewoon niet zo blij van vandaag. Mijn favo zwarte skinny jeans zitten me niet lekker, te strak, te in de weg, te irritant en dat mantelpakje heb ik gewoon even geen zin in. Op zich had ik graag die nieuwe blouse aangetrokken, maar ik kon me er gisterenavond, na een uitgebreid diner met vrienden, niet toe zetten de was in de droger te stoppen. Stom! Spijkerbroek met jasje dan maar, kleed in ieder geval lekker af. Over vijf minuten moet ik echt de deur uit. Snel een tosti, morgen begin ik wel met dat dieet.

Aan de andere kant van de stad stapt mijn collega in de auto, stralend als altijd. Ze ziet er geweldig uit met een glanzend zwart broekpak en een paar killer heels en ik besef me dat het met zo’n maatje 34-36 toch een stuk eenvoudiger lijkt om er top uit te zien. Onderweg ouwenelen we verder over kleding, diëten, sporten en uren voor de spiegel staan. We bespreken collega’s die het goed of iets minder goed doen en stijl iconen onder de BN-ers. In ons vakgebied zijn we gewoon veel met uiterlijk bezig en naast dat het essentieel is, is het eerlijk gezegd ook een dankbaar onderwerp.

Bij de ingang van het beursgebouw worden we vriendelijk maar zonder enthousiasme welkom geheten. We besluiten eerst even naar de informatiebalie te lopen voor een plattegrond. Nog voordat we echt in de buurt zijn, worden we door de dienstdoende jongedame toegelachen. Geen gemaakte lach, maar een oorverdovende smile die bijna de helft van de betreffende hostess haar gezicht inneemt. Ik schat haar maximaal 1.65m en minimaal een maatje 42. Geen standaard maat hostess dus.

Met een dosis enthousiasme waarmee je een kringgesprek op een verjaardag bij je ouders nog kunt opfleuren spreekt ze ons aan. “Een hele goedemorgen dames! Waarmee kan ik jullie van dienst zijn?” “We willen graag een plattegrond van de beurs”, geeft mijn collega enigszins beduusd aan. Ze duikt in de kast aan de zijkant, huppelt een rondje om de balie heen en overhandigt ons de plattegrond en een tasje met 2 flesjes water. “Als jullie geïnteresseerd zijn in de sieraden, dan zou ik je aanraden rechts te beginnen, maar als je wilt starten met een goede kop koffie …. Het is nu nog rustig op het terras op de eerste etage. De appeltaart moet je dan zeker niet laten staan.”

Wat een uitstraling en wat een energie had die tante, zeg ik. En op slag voel ik me lekkerder in mijn vel …. en spijkerbroek. Morgen geen dieet, maar gewoon iets leuks doen!